4 heures de Liege 2018

Les 4 heures de Liege 2018

Zoals sommigen zullen weten rijden we vanaf nu met moto’s die 10 jaar jonger zijn, namelijk met 750cc Suzuki’s uit 1991. Het opbouwen bleek moeilijker dan verwacht, waardoor we ze beiden maar net op tijd race-klaar kregen. Met te weinig proefkilometers verschijnen we ten tonele in het tropische Mettet, waar deze wedstrijd nu al voor de 9de keer doorgaat. Toch staan de moto’s er piekfijn en trots blinkend in de zon bij. Ook nu delen we de box met de mannen van Oldscool en die van The 70’s Cycle Run

Dit maal opteerde de organisatie voor een aaneengesloten 4 uurswedstrijd op zondag. De hele zaterdag werd voorbehouden voor kwalificaties. Tof, we zijn dat gewend, zo 4 uren aan een stuk. Tijdens de eerste meters op zaterdag bleek al direct dat we de gearing dienden aan te passen. Met een topsnelheid van 250 km/h ben je niks op Mettet. Gelukkig hadden we daaraan gedacht en plaatsten we een voorste kettingwiel met een tandje kleiner. Nog te groot. Geen probleem. We zijn met 3 specialisten sleutelaars in ons team. Nog een tandje kleiner dus. Dit weekend is Yan ons komen vervoegen om Roel bij te staan. Kris kon er niet bij zijn dit jaar. Kennen jullie Yan nog niet? Zie volgende link: https://www.youtube.com/watch?v=o6y_6YzwMeo
Er moet vooral afgesteld worden aan onze nieuwe moto’s. Brenda heeft het meest gelopen dus is het plan om haar te gebruiken als eerste moto. Olga zal dit weekend reserve zijn. Ah ja, nieuwe klasse, nieuwe moto’s, nieuwe namen: Brenda is opgebouwd voor Christophe en Olga voor Bart. Mede bouwers zijn Kris, Roel en Renaat. Zonder hen stonden we nu nergens. De hele winter werd er keihard gewerkt achter de coulissen. Merci mannen!

Zoals verwacht geraken we maar moeilijk aan de tijden die we gewend zijn op onze oudere, maar krachtigere moto’s. Uiteindelijk zullen we er nog dichter bij komen dan gedacht. We klokken af op 1.20 voor Bart en 1.22 voor Christophe. Dit is goed voor een 22ste startplaats. Vooropgesteld werd om zonder te veel euvel of vallen uit te rijden. Toch smaakt dit naar meer. ’s Avonds worden de plannen gesmeed voor het wedstrijdverloop. Bart neemt de start. We gaan proberen een pitstop uit te sparen door stints van 40 minuten te rijden en zullen zoveel mogelijk rijders inhalen.

Zondag is niet Josdag, nee racedag. Dus op tijd uit de veren en na licht gedruppel zwiert Bart zijn been over Brenda. Er wordt gevallen in de laatste linkse, maar niet door ons. Rode vlag. Bart komt binnen en klaagt over gedaver aan de voorkant. Wat ik nog niet vertelde is dat Brenda aan de voorkant davert bij het remmen. We probeerden gisteren van alles om dit weg te krijgen maar zonder succes dus. Ik neem over, de pitstop oefenen we hierna wel. Eerst rijd ik een ronde of 3 op Olga, waarbij ik erop let dat ik met nieuwe banden en remmen onderweg ben. De circuitdoop voor Olga, want zij reed nog geen meter. Wat een aangename verrassing. Zij staat in standaard motortrim, wat zorgt voor en veel soepelere powerband met meer koppel. Ook davert ze niet, wat dan weer zorgt voor vlijmscherp aansnijden van de bochten. Ok, ik weet genoeg. De motor van Olga werd inwendig opgepoetst waardoor het toch is aangeraden om tijdens de eerste vlieguren voorzichtig te zijn. Ik kom binnen om over te stappen en ben benieuwd of het daveren op Brenda nog even erg is als gisteren. Amai, zo’n belangrijke opwarming had ik nog nooit. We hebben ontzettend veel nieuwe info vergaard op 2x10 minuten. Conclusie: we gaan de vorkpoten met wiel en al overzetten van Olga naar Brenda in de hoop dat het daveren dan weg is. Ook is de racedirectie ons komen verplichten om een achterlicht te installeren (voor als ’t moest gaan regenen). Nog even een stukje kuip afslijpen want dat raakte de oliekoeler, de uitlaatcollector aandraaien en klaar.

Om een uur of 12: proefstart. Ook dit jaar gebeurd dit zittend op de motor. Bart rijdt betrekkelijk voorzichtig weg voor 2 opwarmronden. 12u15: Echte start. Hiervoor wordt de Belgische driekleur bovengehaald. Wanneer deze valt loopt iedereen naar de juiste moto, drukt op “start” en schiet weg richting eerste linkse “Surtees” genaamd. Bart lanceert zichzelf voorbij een 8 tal beter-geklasseerden alvorens daar aan te komen. Een wereldstart waarbij zelfs naast de baan een beetje gras gebruikt wordt. Hij draait nog iets betere rondetijden dan gisteren en stijgt in de ranking. Zoals besproken halen we hem binnen na 40 minuten en neem ik over. “Alles ok.” Kan ie nog juist gezegd krijgen. (Dat de voorkant nog steeds trilt had ik al doorgekregen van na de 2 opwarmronden) Ik had niet direct door dat hij uitgeput van de motor afstapte. Ook ik draai goede tijden die heel constant zijn. Yan zorgde voor het pitbord, waarop er bij mij bijna altijd 1.21 te zien was. Je kan goed merken dat we in zware omstandigheden werken vandaag. Naar gelang er rijders langer op de moto zitten gaan ze fouten maken. Ik neem me voor om soepel en constant te rijden (op z’n endurances zeg maar). Gelukkig staat er ook soms box op het pitbord. Oef! Teken doen aan de pitmuur, teken doen aan de rijders, gas geven tot aan de 60 km/h-streep, stoppen aan de juiste box waar Renaat klaar staat met een ander bord, motor uitzetten, afstappen, helmvisier niet opendoen, brandblusser vastpakken. Oei! Ik zak bijna in elkaar. Het bukken voor de brandblusser met dicht helmvisier is er wat veel aan. Gelukkig kan ik rekenen op een geoliede pitcrew, waardoor ik na enkele seconden al richting tuinstoel kan strompelen. Volgens mij was het vorig jaar iets warmer, maar toch is het nu zwaarder. Smijt dat plan van die 40 minuten maar weg. “Hoe was’t met Bart?” vroeg ik van zodra ik kon praten. Ook hij zag ’t niet zitten om nog zo’n een stint van 40 minuten te doen. We beslissen om verder om de 30 minuten te wisselen. We kunnen dit dan al gewend zijn. Maar niet 4 uur in 30° op een veeleisend circuit als Mettet.

Na ongeveer een 2.5 uur wedstrijd komt Bart een ronde te vroeg binnen. We rijden ondertussen op een 8ste plaats. Motorproblemen. De power valt weg en de motor maakt een raar geluid. Brenda draait maar op 3 cylinders meer. We zoeken snel even naar het probleem, maar vinden geen snelle oplossing. Ik neem over. Toevallig is net de safety car op de baan. Er is iets mis gegaan ter hoogte van de oprit van de pitlane. Men dient eerst de baan zuiver te maken. Ik kan aansluiten bij 1 van de 2 groepen achter de safety car. Een gelukje bij een ongeluk want nu heb ik enkele ronden lang de tijd om te voelen wat er juist mis is. Bij iedere passage geef ik aan Yan aan dat de motor nog steeds op 3 poten draait. Ondertussen wordt in de pitbox naar een oplossing gezocht. Yan laat ’t box-bord terug zien. Na wat testen en meten en olie bijvullen beslissen we, met nog een uur te gaan, om zo verder te rijden. We zullen nog zakken tot een 13de plaats in onze klasse of 17de plaats algemeen (van de 34).

Vooropgesteld was om uit te rijden. Dat is gelukt met een zelfs nog niet zo slechte eindklassering. Toch kan ik niet ontkennen dat het een beetje bitter smaakt. Er zat veel meer in. We hebben veel geleerd over de nieuwe moto’s en kunnen terug de garage in voor de volgende trackday. De SpaItalia dag te Spa-Francorchamps; op 17 juni zal dat zijn.

Wat gaat dat geven?
Wel, voor diegenen die willen komen kijken: ’t is daar precies de moeite: http://www.spaitalia.be/
Een dag vol Italiaans auto -en moto geweld. Googelen maar!
En voor ons: wij gaan er ter plaatse wat wasabi op de pizza smeren.

Sportieve groeten,
Christophe
RusTony ClassicRacing
777