Een uurtje of 3.5 zuidwaarts rijden , goedkoop tanken in Luxemburg et voila we zitten in de streek van Metz voor een tweedaagse raggen tussen velden en vergezichten. Het circuit van Chambley bevindt zich op een oude Amerikaanse Luchtmachtbasis, pal naast een vliegveld dus. Het is 3.3 km lang en er worden rondtijden gereden van rond de 2 minuten. Kenners hebben al door dat het dus zeer bochtig is. Alhoewel ik er nog nooit heb gereden, durf ik het toch te vergelijken met de typische Britse kronkelende “Park-circuits”. Het is hier alvast even smal en ipv. uitloopstroken en grind ligt er overal gras. De boodschap is dan ook: zo snel mogelijk de vele bochten, hellinkjes en rempunten vanbuiten leren, maar vooral niet naast ’t asfalt terecht komen.
Roel en ik komen net bij zonsondergang aan en installeren ons in het rennerskwartier. Bart arriveert rond een uur of 3 ’s nachts. ’s Morgens worden we verzocht om alles terug op te ruimen en ons te verplaatsen naar 30 meter verder. We stonden in de no-go zone. Ok, zo gemakkelijk brengen ze ons niet van de wijs. Bij de inschrijvingen zien we dat we ingedeeld staan bij de snelste groep. Men treedt hier met vanalles aan. Vooral een grote groep Guzzi’s en Ducati’s, maar ook verschillende Suzuki sv650’s en een RC30. Mooi zo. Het is een Duitse organisatie en vanaf nu al merken we dat de sfeer hier losjes en gemoedelijk is en ook; let-op-andere-organisatieties: gratis Spa rein, Spa bruis, koffie, banden opleggen, van ’s morgens tot ’s avonds.
Gaaaaaaaaas! Allez de eerste 5 ronden nog niet echt (nieuw circuit). Bart heeft ’t wat moeilijk om alles snel onder de knie te krijgen zegt hij, maar ondertussen draait ie wel al snellere tijden dan ik. Alles verloopt op wieltjes… Het werd een warme dag met gelukkig goed wat wind. Ondertussen staat Kris in de fille in Luxemburg. Hij arriveert tegen de avond en ook Renaat en Vera komen op tijd voor het avondeten. De harde kern bij elkaar dus. De spaghetti is simpel, de drankjes lekker en we maken een wandeling over het circuit. We gaan ook op tijd naar bed, want de Nederlanders van “Semtex” staan naast ons opgesteld. Die kennen ons namelijk nog van Francorchamps ….. en vroegen ons om het wat rustiger aan te doen deze keer.
Al bij al, niet erg, goed uitgeslapen dus. Racedag. De hele voormiddag is het kwalificatie-rijden tegen de klok voor een zo goed mogelijke startplaats. De moto’s lopen perfect en de circuitkennis is er ondertussen. We draaien tijden rond de 2.10 en zijn van plan om daar nog wel wat vanaf te pitsen. Rode vlag. Er is er ene nogal hard vanaf gegaan in de snelle rechtse, na de lange linkse. Vanwege Duitse en Franse ziekenwagens en gebroken arm of zo iets betekend dit einde kwalificatie, nieuwe briefing en middagpauze. Geen tijd meer om een betere tijd te zetten dus. We behalen een 17de startplaats van de 30 deelnemers. Ik had het zo goed niet verwacht, eerlijk gezegd. Na het tossen gisterenavond zou ik starten, maar laat dit toch graag over aan Bart. Ik heb wat stress …
Ook hier starten we in Le Mans stijl. Iedereen is goed weg, ook Bart. Hij komt de eerste ronde door
op een 16de stek. Iedere ronde schuiven we wat op en hangen bij de laatste pitstop 10de. De pitstops zijn hier wel speciaal. We rijden met 2 moto’s. Dus piloot 1 komt binnen in de wisselzone, waar niets anders dan gewisseld mag worden. Daar staat piloot 2 klaar met zijn reeds getankte moto. De transponder wordt er overgeplaatst door Renaat. En we zijn er terug mee weg. We gaan dus voor een top 10 plaats, ware het niet dat 5 minuten voor einde wedstrijd mijn motor (Brenda) begint te pruttelen. Ik doen teken naar ons team en kom binnen. Ondertussen zetten zij Olga klaar en die neem ik dan over. We knallen als 12de over de meet in dezelfde ronde als de 11de, 10de en 9de.
Voldaan en ook moe natuurlijk bespreken we de race nog wat na, wanneer er plots wordt opgeroepen om naar de prijsuitreiking te komen kijken. Zeker, solidair als we zijn willen we ons steentje graag bijdragen aan de familiale sfeer. Per klasse worden de protagonisten in de bloemetjes, of toch de schuimwijn, gezet. Ah onze klasse, de TTF1, waarin wel wat zware kanonnen reden. Ik denk dat ze ons vergeten zijn. Ah nee toch niet… We eindigen 3de, ontvangen een trofee en een schuimwijndouche. Een mooie afsluiter van een te gek weekend. Hier komen we nog terug.
Nog even nagenieten bij het opstellen voor wat foto’s, opruimen en huiswaarts.
Dat jullie erbij waren om ons te ondersteunen, Roel, Kris, Renaat en Vera is zo geweldig. Merci.
Die trofee is voor jullie!
Volgende en laatste wedstrijd van dit seizoen:
E4F Zolder op maandag 8 oktober
Komt dat zien!
Copyright © 2023, Deep Creek Cycleworks