Verslag European Classic Series Spa-Francorchamps 2013

Donderdag:
We arriveren ‘s morgens net op tijd voor de briefing van de circuitdag-vrij-rijden. Er wordt hier vooral de nadruk gelegd op: ‘zorg dat je snel genoeg rijdt’. De meest moto’s zijn immers moderne supersports en superbikes die op Francorchamps zeer hoge topsnelheden halen.
Het is nog vochtig, maar het zonnetje schijnt. Het circuit is bijna overal droog.
Ik begin met ‘Juul’ de racemoto van vorig jaar. Juul mist power en de remmen trillen nog steeds. Er is geen uitwendig olieverlies te bespeuren, maar hij verbruikt wel 600 ml op 40 minuten. Tijdens de laatste ronde van de eerste sessie neem ik de ‘Bruxelles’ te snel , kom te ver naar buiten bij het uitkomen van die bocht. Het is een moeilijke 180° doordraaiende bocht die bergaf en ‘off-camber’ ligt. Ik moet snel beslissen en kies ervoor om over de curbstones te gaan. Foute keuze! Er licht hier gras en dat is nog steeds nat en bergaf. Ik moet remmen. Nat gras en remmen gaat NIET samen. Ik ga onderuit, maak een schuiver van een 10 tal meter en kom ronddraaiend op de rechterflank tot stilstand. Zowel ik als de motor blijken evenwel ongeschonden. Is dit de toon die gezet wordt voor wat nog komt? In de pits aangekomen vegen we mezelf en Juul schoon met wat doekjes. Klaar voor de volgende sessies. Ik rijd nog 1 sessie met Juul. Nog steeds powerverlies en ik voel dat er ‘detonatie’ optreed wanneer de motor hoog in toeren draait. Sleutelwerk voor morgen.
Tijdens de middag rijden we naar onze pitbox en installeren er ons met de 2 moto’s en 1 auto met aanhanger. Na wat gediscussieer met de organisatie bemachtigen we een heel mooie plaats, centraal en hoog gelegen met een mooi uitzicht over de paddock en een stuk van het circuit. Ik rijd nog 2 sessies met ‘Martin’, de nieuwe racemoto. Alles gaat goed. Ik ben voorzichtig en ga +/- 5 seconden per ronde sneller rond als vorig jaar. Leen is ondertussen naar ingang ‘Blanchimont’ gereden met de mobilehome en schuift aan voor de inschrijvingen. Er staat een rij wachtende van 2 kilometer. Ik ga haar helpen. Alles in orde, we kunnen de pitbox inladen en ons terras inrichten. De 2 andere teams in onze box hebben ’30-tonner-trucks’ bij. Amai, de concurrentie zal zwaar zijn dit jaar. Inderdaad, meer dan de helft van alle teams arriveren met zulke trucks.

Vrijdag:
Kris arriveert. De 2 moto’s worden gekeurd. Vanwege de status van Europees kampioenschap worden we verplicht om Explosafe in onze tanks te steken. We laden het overige materiaal uit en zetten ons schrap voor de eerste kwalificaties. Ik presteer een scherpe 3.13.069. Maar dit blijkt slechts goed voor een 56ste plaats? Oeioei . Kris gaat er eens goed voor zitten en draait 3.07.885. Goed voor een 43ste plaats. Wat een niveau dit jaar! . ’s Middags steken we de koppen bij elkaar, bij een lekkere spaghetti. Conclusie: zo snel mogelijk rijden. Bij de volgende sessie halen we 3.11.769 en 3.07.102. Marie moet naar huis en Pascal arriveert. ’s Avonds een lekkere bbq en klaar maken voor de nachttraining. Ives en Bart zijn aangekomen. Tijdens de nachttraining draaien zowel Kris als ik ongeveer 11 à 12 seconden per ronde trager. We krijgen de 62ste startplaats(3.09.436 gemiddelde snelste tijd). Er is hier iets aan de hand! Met de rondetijden van vorig jaar zouden we niet gekwalificeerd zijn. Enkele bevriende teams hebben dan ook pech en kunnen morgen niet starten.

Zaterdag:
Kris sleutelt de hele dag en krijgt daarbij hulp van Pascal. Hij weet het detonatieprobleem te repareren door een andere sproeierset in de carburators te steken. Ook installeren ze een extra lampje aan de rechterkant van ‘Martin’ voor een betere herkenbaarheid tijdens de nacht. Ik ga eens langs bij al de andere teams. Al gouw heb ik door dat de motoren die dit jaar ingezet worden veel professioneler zijn. Veel ‘liefhebbers’ zitten er niet meer tussen. In de meeste motoren zit inwendig het allernieuwste topmateriaal. Er wordt duchtig op en af gesleurd met splinternieuwe motorblokken, moto’s en motorblokken worden volledig ontmanteld en opnieuw opgebouwd. Prijzen van de kant en klare racemoto’s draaien rond de 25000 á 45000 €. Dit gaat ons budget te boven! Bij de lowbudget-teams hoor ik steeds hetzelfde verhaal: Dit zijn geen oldtimers meer! De kwalificatietijden van de topteams zijn sneller dan in de jaren 80. Toen nog op het snellere circuit en ook met racebanden (die we nu niet mogen gebruiken). Het wordt elk jaar sneller en sneller. Daarbij komt nog het steeds duurder wordende inschrijvingsgeld. Wat maakt dat steeds minder ‘low-budget-teams’ willen of kunnen deelnemen. Gelukkig zijn wij wel gekwalificeerd. Ik haal de supporters op aan de ingang. Jan en ik verdelen flyers van Oil en Vinegar en Tony Rus. Tijd voor de opwarming en race. Tijdens de eerste ronde van de opwarming merk ik dat de motor plots olie verliest. Ik kom snel binnen voor een nieuwe dichting aan linker zijde van de motor. Ik rijd de pitstraat weer uit. Weer problemen! De motor verliest kracht op hoge toeren. Ik kom terug binnen. Er blijkt een benzinelek te zijn ontstaan aan de carburatoren. Dit krijgen we niet meer op tijd hersteld. We beslissen dat ik de proefstart en start zal nemen zonder herstelling. De verloopt vlot. Bij de start haal ik een 10-tal moto’s in. Bij het induiken van de eerste bocht ligt er iemand dwars over de weg. De safety car moet op ’t circuit. Ideaal dus om binnen te komen voor herstelling van de carburators. Pascal, Ives, Bart en Kris staan al klaar met een ander setje carburators. Op 6 minuten tijd hebben ze deze geïnstalleerd. Ik rijd de box terug uit en heb slechts 2 ronden en 10 minuten verloren. De piste voor me is helemaal vrij. Ik kan dus alles geven om het pak terug in te halen. Na een half uur alles geven heb ik reeds een 5 tal rijders teruggepakt. Ik kom binnen voor de nodige rijderswissel. Kris neemt het stuur over. We tanken niet. De moto rijdt uitstekend. We draaien goede tijden. Na enkele ronden komt de safety car weer ten tonele. Onze supporters melden me dat ze Kris niet meer hebben zien voorbij komen. Samen met de pitcrew staan we langs de pitmuur te wachten op Kris’ doorkomst . We horen door de speakers het bericht dat onze moto samen met nog enkelen ‘out’ zijn en dat er een oliespoor is in de ‘Pif-Paf’ bochtencombinatie. Bang wachten we 25 minuten lang op meer informatie. Er heerst opluchting wanneer we Kris aangewandeld zien komen in de paddok. Hij mankt een beetje, z’n pak is gescheurd en z’n helmvizier is eraf. Hij is in de linkse van pif-paf met een Highsider’ onderuit gegaan. Hij denkt uitgeschoven geweest te zijn over een oliespoor. Maar alles ging zo snel…Een half uur eerder was er al een Ducati af gegaan tijdens mijn stint. Nu zijn er nog eens 4 tegelijk afgegaan. De eerste van deze 4 had een oliespoor getrokken bij het vallen en men was nog niet aan het vlaggen. Kris is hierbij op z’n rug gevallen, met z’n hoofd eerst door de grindbak en tegen de bandenstapel terecht gekomen. Hij herinnert zich dat ie tijdens het schuiven met z’n voeten de motor van zich af heeft moeten houden. Een zware val dus. Resultaat: Kris heeft een grote schaafwonde op z’n linker heup, x aantal blauwe plekken en een stijve rug. De moto is aan de linkerzijde beschadigd van voor tot achter. Het linker zijdeksel van de motor is stuk en de olie is uit het blok gelopen. We liggen uit de race. De laatste supporters komen aan. Zij hebben ons niet zien rijden, maar zijn toch onder de indruk van het hele gebeuren. We vliegen dan maar wat vroeger in de drank en de bbq. Blijkbaar amuseert iedereen zich alsnog. Om 24u ga ik naar de finish kijken. Het Duitse Kaiser-team wint.
Al de finishende teams juichend zien binnenkomen doet pijn. Kris is niet komen kijken. Jan en ik eindigden de festiviteiten om 6u30 in de box van het ICM-team (die samen met Kris gevallen waren).

Zondag:
Zondag wilden we nog wat rijden met ‘Juul’ maar hebben de hele dag opgeruimd en zijn vroeg naar huis vertrokken.
Niet tegenstaande het teleurstellende eindresultaat (63ste van de 82 taems)hebben we ons voor de rest toch goed geamuseerd en danken al de medewerkers,bezoekers en sponsors voor de nodige steun om dit alles mogelijk te maken. Deze editie was bewogen. De catering en het bezoek waren top. We hebben enkele onvoorziene technische problemen gehad met de moto’s. De organisatie was slecht: Het hoge inschrijvingsgeld, de toegelaten motoren, de chaos bij de startopstelling en ze lieten ons te lang in het ongewisse na de val. We maken ons zorgen over onze deelname voor volgend jaar. De deelnemende teams reden met zodanig tot het uiterste opgedreven moto’s dat er zelfs maar 44 finishers waren. En het was dan nog droog weer!

Volgende race:
De organisatie van Oschersleben heeft pas vorige week antwoord gegeven over de inschrijvingsprocedure. Ik was 2 maanden geleden reeds begonnen met mails te sturen voor de nodige informatie. We zullen dan ook naar een ander evenement zoeken om dit seizoen mee af te sluiten. Je kan ons ook nog op een circuitdag vrij-rijden zien op ’t circuit van Zolder. We laten het je tijdig weten.